Ik zie beelden…
Een man draagt zijn kind van 1,5 jaar in zijn armen
Dood…
Iemand vraagt mij, aan welke kant zijn zij?
Ik zeg…
Ik zie dat niet
Ik weet het niet
Het maakt niet uit
Wat ik zie is een vader die kapotgaat
Wat ik zie is een jonge ziel veel te vroeg vertrokken..
Maar van welke kant is het dan? Vraagt de ander weer
Ik zeg..
Ik weet het oprecht niet
Dat is niet waar ik naar kijk
Dat is niet wat ik ‘zie’…
Ik ‘kijk’ naar de onherroepelijk verbroken energie tussen een vader en zijn zoon
Ik ‘zie’ geen partij
Ik zie mensen
Oorlog heeft nog nooit iets opgelost
Dat is wat ik zie
♡Myrna-JustSwitch
Oorlog
Mijn gedachten dwalen af naar het concept oorlog en strijd. Ik voel mij sowieso te kort schieten in dat concept. Ik heb natuurlijk weet van de oorlogen die gaande zijn in de wereld. Ik ga niet mee in de grote of kleine oorlogen. Ik zal niet verzanden door mee te gaan in de verdeeldheid. Ik zal er wel voor kiezen door ‘de oorlog ’in mijzelf aan te kijken. Mijn eigen verwarring aan te kijken, de verbazing, mijn gekwetstheid toe laten. Ik ken deze route door noodzakelijkheid ingegeven. Niet meegaan in de strijd, niet verzanden in verdeeldheid, wel in jezelf kijken wat te doen, of te laten.
Perspectief van ‘verander de wereld, begin bij jezelf‘.
Vanuit dat perspectief schreef ik ‘Ik zie beelden’. Wat je buiten ziet en wat je van binnen raakt is om te onderzoeken. De grondtoon bij mij die veel pijn doet is die van alle ‘onrecht’ van een strijd die nooit gestreden had moeten worden. Het mij daarover niet kunnen uitspreken en mijn machteloosheid daarin. Ik ben een mens van actie, ‘niets’ kunnen doen of betekenen voor die ander voelt voor mij als een kwelling. Wat kan ik doen voor mijn kinderen om de chaos te verminderen, weg te houden, buiten de deur te houden? Het is een terugkerende vraag in mijn leven.
Hoe is dat voor jou?
Ik weet dat mijn opa heeft gestreden in de oorlog. Hij is er ernstig door getraumatiseerd geraakt. Hij is niet hij alleen slachtoffer geweest, maar ook dader. Net als wij allemaal slachtofferschap en daderschap in ons dragen. Al is het maar vanuit onze geschiedenis, zoals dat van mijn opa.
Regressie
Ik deed veel innerlijk werk, zoals regressie om daarin stukken te helen. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor de mensen om mij heen en in het bijzonder voor mijn kinderen. Hoewel de drijfveer altijd begint bij jezelf. Verander de wereld, begin bij jezelf.
Voel je ook ergens dat jij iets aan hebt te kijken op het gebied van je voorouders? Of wil je ‘in jezelf reizen’ om na te gaan wat je jezelf kunt doen? Kijk dan bijvoorbeeld eens bij mijn chakra reis, deze start twee keer per jaar.
Kortom heb je wat steun nodig van iemand die dit ‘snapt’? Ik ben zo iemand. Kijk gerust eens rond op mijn website, of ik iets voor je kan betekenen?
Myrna Geijssen
