Just Switch

Voorouderheling, regressie en transformatie coaching

Blog website

VOELEN

by

Water is voelen, hoe voelt jouw leven?

Dat hoofd, dat gaat, maar…
Toch onverklaarbaar zwaar
Recht vooruit en liefste snel
Het weet de richting wel

Even dit en even dat
Te doen, meer dan zat
Beste beentje voor
Oogkleppen op en door!

Dan opeens, heel vanzelf
Struikel je over jezelf
Val je hard op je gat
Er lag daar een lat!

Een lat? Een grens?
Voor dit power mens?
Het kan niet kloppen!
Waarom dit stoppen?

Snel sta ik op
Niks gebeurd
Niet getreurd
Val weer om, toch weer gepleurd

Oké, zal mij niet herbegraven
Maar van binnen uitgraven
Voorzichtig zal ik mij laven
Aan mijn voelen in overgave

Zachtjes landen in mijn water
Om nu te leven en niet later
Even wennen, dat minder geven
Kies nu echt om te gaan leven

Myrna ~Just Switch

(Opgedragen aan al die prachtige, moedige vrouwen en mannen die ik deze week mocht ont-moeten in mijn praktijk. Ik wens hen een prachtig, zacht en rustig weekend 🪻)

#reizeninjezelf #regressietherapie #voorouderheling #ontmoeten #verbinding

Discipline & Vrijheid

by

DISCIPLINE & VRIJHEID

Focus jij je op het ware?
Loop jij gedisciplineerd je pad?
Wel voortdurend aan het kiezen
en dan nog niet goed genoeg?

Wiens keuze zijn het eigenlijk,
waar jij in loopt?
Ontmasker het ware ergens dieper
Ben er mee samen

Dat geeft je lang verlangde rust
En is de route van discipline naar vrijheid

Het is je gegeven, te LEVEN

Myrna ~Just Switch

Discipline & Vrijheid gaat dat samen? Juist!

Ben jij eigenlijk best gedisciplineerd en verval je toch steeds in ‘opgeven’, kun jij je goede voornemens niet ‘volhouden’? Bijvoorbeeld met regelmaat bewegen /sporten, in de natuur zijn, een gezond eet & drinkpatroon, je eigen grenzen in acht nemen qua werktijden en in je sociale leven? Dan ligt de oorzaak veelal niet aan jouw discipline, maar ietsjes lager dan dat, namelijk in basisveiligheid ervaren in jezelf zijn.

Het derde chakra, je kiescentrum raakt overbelast van dat voortdurende ‘moeten’ kiezen. Zelf sabotage ligt dan op de loer. Je kunt op wilskracht en discipline wel 100 X kiezen, maar het lichaam kan letterlijk overbelast raken als het steeds opnieuw keuzes moet maken, er ontstaat een ‘pappen en nat houden’ strategie. Met je wilskracht en discipline, goede voornemens, en oppeppende gedachten vanuit je brein komt ’t vast wel goed, toch?

Echter als je onvoldoende in contact bent met je lichaam, je buik, je gevoelsleven, je basis veiligheid (opgesloten in de onderste twee basis chakra’s) kun je blijven kiezen tot je een ons weegt. Je lichaam zal onherroepelijk reageren op jouw alsmaar kiezen, kiezen, kiezen. Van het moment dat jij je bed uitstapt tot jij je bed weer instapt. Als er geen werkelijke verbinding is met het ware zelf zullen lichamelijke, emotionele en mentale klachten en klachtjes je aandacht gaan vragen. Wat het ‘hoofd’ vervolgens overstemd met gedachten om vooral voor nog meer discipline te kiezen. De vicieuze cirkel is zo compleet. En jij? Voelt je een lozer of falen…

Ga je wachten tot het écht niet meer gaat? Want alleen vanuit het ware zelf kun je een waarachtige, krachtige route uitstippelen naar LEVEN. Deze focus vanuit je ware zelf geeft je kiescentrum, de zo lang verlangde, rust en duidelijkheid. Juist dan zet het zich niet vast, juist dan gaat je ‘vuurtje’ meer branden en komt de levenskracht om je doelen te bereiken vrij. Omdat de energie vreters ‘ontmaskerd’ zijn en er een ware verbinding is ontstaan, onthullen je ‘wegwijzers’ zich als vanzelf om met je vrije levensenergie te kiezen in het LEVEN.

Dit is de route van discipline naar vrijheid…

Patronen doorbreken, zonder schaduwwerk te doen (onderzoek onderbewuste) is gedoemd te mislukken, of zelfs meer te frustreren. Wil jij je kwaliteit van discipline benutten voor het ware en dit eens onderzoeken met iemand die dit snapt? Ik ben zo iemand. Neem gerust contact op met mij. Ik ont-moet je graag.

Myrna ~Just Switch

Wil jij ook weten wat er in jouw schaduw mee doet?
Onderzoeken op waar je levensenergie niet vrijuit kan stomen? Ben jij er aan toe om je zelf sabotage te onderzoeken? Als je bij de wortels van je geschiedenis kunt komen dan kan dat van grote invloed zijn op je verder levensloop en geluk. Dat is soms echt een lastige opgave om alleen te doen. Dus voel je welkom, ik loop graag een tijdje met je mee.

Direct je afspraak boeken

Je gaat een proces aan met jezelf, dat vraagt tijd en ruimte. Ik geef aan de hand van onze eerste afspraak een vragenlijst mee en een advies over hoeveel tijd er tussen de sessies nodig is (enkele weken, tot maanden). Het invullen van deze vragenlijst neemt wat tijd in beslag, maar zal je proces in werking stellen. Hoeveel sessies er in totaal nodig zijn kan ik niet van tevoren aangeven, omdat dit geheel afhankelijk is van jouw proces. Wel kan ik vertellen dat mensen gemiddeld 3 tot 6 keer komen voor een sessie met een tussenpose van drie weken tot enkele maanden. 

Vragen?
App, bel of mail mij in geval je nog vragen hebt Via Whatsapp , bel me op 06 55 62 81 45 of per e-mail myrna@just-switch.nl

Tranen van ooit

by

Ze zei: ‘Sjeetje….ik wist niet dat ik dit allemaal bij mij droeg…. Ik ben zó verdrietig, maar tegelijkertijd voel ik mij ook zó opgelucht’.

🪬Weet dat deze vrouw niet kon huilen, nu huilde ze de tranen van ooit.
🪬Weet dat deze vrouw een behoorlijk zelfvertrouwen heeft, toch overviel het blozen haar soms uit het niets, nu weet ze waarom.
🪬Weet dat deze vrouw haar volledig potentieel niet kon leven, nu weet ze waar het verborgen lag.

Dit is wat een zorgvuldig begeleid traject rondom voorouderheling je kan bieden. Dwars door de schaamte heen voelen wat werkelijk tot leven mag komen in jou🌱.

Op welke grond staat jouw levensboom? Ofwel, ken jij de wortels van jouw bestaan? Jouw voorouders leefde net als jij hun leven, met ups en downs. Maar het waren écht andere tijden, met veel ontberingen, honger, oorlog, rouw, verlies, shock, strijd, etc…

Hun reis kan zo maar jouw levenspad en levensgeluk beïnvloeden. Namelijk, dat wat bij jouw voorouders als onopgelost achterbleef aan shock, pijn en verdriet, wil alsnog aan het licht komen. Dat is zielsvanzelfsprekend…

Wij dragen hun pijn, veelal onbegrepen en onbewust, bij ons. Energetische en in onze cellen…. Inmiddels bewezen in ons DNA beïnvloed het de stoom van levensenergie in ons lichaam.

Daar waar de verbinding ooit verbroken is geraakt, uit dit zich in jouw lichaam en geest als pijntjes, ongemakken, ziekten en een veelheid aan klachten en klachtjes, of andere ‘eigen’-aardigheden (?), bijvoorbeeld door schaamte overvallen worden.

Wil jij ontdekken of jouw levensenergie werkelijk in vrijheid stroomt met iemand die dit ‘snapt’? Ik ben zo iemand. Neem gerust contact met mij op, ik reis graag een stukje met je mee.

Weet dat de tranen van ooit wachten om te dienen als voedingsbron voor groei en bloei .

Beter voor jou, beter voor de wereld 🌍

♡Myrna-JustSwitch

Wil jij ook meer weten over oorsprong?
De wortels van jouw boom? Diep de wortels van jouw boom onderzoeken op waar die sapstromen niet vrijuit kunnen stomen, of beschadigd zijn? Ben jij er aan toe om je eigen voorouderlijke lijnen te gaan onderzoeken? Als je bij de wortels van je geschiedenis kunt komen dan kan dat van grote invloed zijn op je verder levensloop en geluk. Dat is soms echt een lastige opgave om alleen te doen. Dus voel je welkom, ik loop graag een tijdje met je mee.

Direct je afspraak boeken

Je gaat een proces aan met jezelf, dat vraagt tijd en ruimte. Ik geef aan de hand van onze eerste afspraak een vragenlijst mee en een advies over hoeveel tijd er tussen de sessies nodig is (enkele weken, tot maanden). Het invullen van deze vragenlijst neemt wat tijd in beslag, maar zal je proces in werking stellen. Hoeveel sessies er in totaal nodig zijn kan ik niet van tevoren aangeven, omdat dit geheel afhankelijk is van jouw proces. Wel kan ik vertellen dat mensen gemiddeld 3 tot 6 keer komen voor een sessie met een tussenpose van drie weken tot enkele maanden. 

Vragen?
App, bel of mail mij in geval je nog vragen hebt Via Whatsapp , bel me op 06 55 62 81 45 of per e-mail myrna@just-switch.nl

Nooit te oud om te…

by

Ze loopt mijn praktijk ruimte binnen… 80 jaar is ze. Voor de derde keer komt ze bij mij. Zij is wat te vroeg voor onze afspraak, ik nodig haar uit om vast binnen te komen en zeg: “Ik zet ondertussen deze bloemetjes even op het water…”

Ze geniet zichtbaar van de ruimte om haar heen. Mijn praktijk ruimte. Het voelt voor haar als thuis zegt ze elke keer als ze bij mij komt. Ze vraagt of ze foto’s mag maken? Ja hoor, natuurlijk mag dat. Ik weet wat ze ‘vastlegt’ en ondertussen leef ik haar voor…

Onder mijn handen schik ik de bloemetjes met een ritme in een vorm die vanzelf ontstaat. En ik vertel haar hoe ik daardoor in wezen ‘mijzelf’ schik, net zoals de bloemetjes in de vaas. Dat ik zo al mijn dagen start. Door het aanbrengen van ritme in mijn leven vanuit de verbinding met mijn lijf, mijn levensenergie.

Ondertussen maakt zij de foto’s en zo legt zij een beeld vast van ritme aanbrengen, van thuis zijn en voelen, van rust en ontspanning. Omdat het ooit thuis niet ontspannen was en al 80 jaar ‘meedoet’ in haar systeem. Ze Door-Leeft momenteel van alles vanuit haar geschiedenis, haar stamboom, hoe het haar bestaansrecht beïnvloede. En nu is ze er ‘klaar mee’ en al haar Eigen-Wijsheid mag landen in haar zelf zijn. Want met wat een ‘Ziener’ praat ik en werk ik in mijn ‘praatstoel’ en op de behandeltafel. Het mooiste wat gezien mag worden? Dat is zijzelf…

Je bent nooit te oud om te …….. Leven in plaats van Overleven!

Myrna ~ Just Switch

Wil jij ook meer weten over oorsprong?
De wortels van jouw boom? Diep de wortels van jouw boom onderzoeken op waar die sapstromen niet vrijuit kunnen stomen, of beschadigd zijn? Ben jij er aan toe om je eigen voorouderlijke lijnen te gaan onderzoeken? Als je bij de wortels van je geschiedenis kunt komen dan kan dat van grote invloed zijn op je verder levensloop en geluk. Dat is soms echt een lastige opgave om alleen te doen. Dus voel je welkom, ik loop graag een tijdje met je mee.

Direct je afspraak boeken

Je gaat een proces aan met jezelf, dat vraagt tijd en ruimte. Ik geef aan de hand van onze eerste afspraak een vragenlijst mee en een advies over hoeveel tijd er tussen de sessies nodig is (enkele weken, tot maanden). Het invullen van deze vragenlijst neemt wat tijd in beslag, maar zal je proces in werking stellen. Hoeveel sessies er in totaal nodig zijn kan ik niet van tevoren aangeven, omdat dit geheel afhankelijk is van jouw proces. Wel kan ik vertellen dat mensen gemiddeld 3 tot 6 keer komen voor een sessie met een tussenpose van drie weken tot enkele maanden. 

Vragen?
App, bel of mail mij in geval je nog vragen hebt Via Whatsapp , bel me op 06 55 62 81 45 of per e-mail myrna@just-switch.nl

Voorouderheling Belicht

by

Wie beter dan een cliënt kan verwoorden wat lichaamswerk & voorouderheling-regressie voor een verschuiving teweeg kan brengen in je-zelf zijn? Hieronder verteld Margot over haar ervaring van lichaamswerk & voorouderheling-regressie bij mij in de praktijk… Lees hieronder haar ervaringsverslag:

Ervaringsverslag Regressie & Lichaamswerk Margo van ’t Hoogt:

Het was er opeens, zonder aankondiging en het leek ook volledig irreëel, want ik zat gewoon achter de pc. Ik kende het gevoel, het was er al zo vaak geweest. Niet echt een fijn gevoel, ik kon het nog steeds niet echt welkom heten, ook omdat het zo niet bij mij leek te passen. Alsof het niet van mij was. En dat gevoel werd op die dag zo sterk. Op die ene dag besluit ik het te gaan doen: regressietherapie.

Ik wil weg!
Wat het voor gevoel is? Het begint met tintelingen in mijn voeten, dan kuiten en kruipt zo omhoog, in fracties van seconden. Als het mijn navelgebied raakt, die tintelingen, dan volgt een golf van misselijkheid, voel ik me heel warm worden en als de tintelingen mijn keel naderen, dan vliegt mijn ademhaling omhoog en voel ik mijn wangen rood worden. Ik heb deze situaties al wel honderd keer ervaren. Dat gevoel leidt dan tot emoties als eenzaamheid, onmacht, er niet toe doen, schuld en schaamte, alsof ik iets deed wat echt ongehoord is. Ik voel me dan erg ongemakkelijk, wil weg, in beweging komen om aan iets te ontsnappen, maar dat ‘iets’? Dat is niet duidelijk.

Het veld
Latent sluimerde de gedachte al over regressietherapie. Ik had een podcast met Maarten Oversier (Regressie & Reïncarnatie therapeut) geluisterd, en zijn boek gelezen. Ook wist ik dat Myrna via zijn methode deze therapie aanbiedt, maar ik voelde steeds nog geen go. Tot die dag. Ik stuurde haar een mail of app, ik weet het niet meer. Daarna ging het snel. Ik ging op intake. Tijdens de intake vertelde Myrna in haar fijne praktijkruimte de processtappen, wat ik in grote lijnen kan verwachten en over haar aanpak. Over het hoe het precies zal uitpakken is onbekend, dat is aan het Veld, want we stappen in het Veld, legde ze uit.

Overvallen
Het intakeformulier spreken we door. Een eerste opdracht is om mijn voorouders in beeld te brengen, in een stamboom. Een leuke klus, ik ben er benieuwd naar en weet dat ik informatie zal ontdekken over gebeurtenissen die ik nu nog niet weet. Ook vertelde Myrna dat het goed is om op te letten op ongewone situaties, en mezelf te observeren. Dan brengen we samen in kaart wat mijn ‘hulpvraag’ is. Ik vertel over het schaamte- en schuldgevoel wat mij zomaar kan overvallen. En het lijkt alsof ik daardoor mijn potentieel niet helemaal kan gebruiken, omdat ik dat overvallen gevoel als ongewenst beschouw en ik er soms bang voor ben dat het me overvalt tijdens situaties die ik dan als naar ervaar.

Ontluisterend
Ik ga aan de slag met de stamboom. Online is er veel bekend, aan mijn moeders en vaders zijde is al iemand bezig geweest om voorouders in beeld te brengen. Wel confronterend ook, ik zie ook mijn ouders met foto geplaatst en daarbij de overlijdensdata. Aan mijn moederszijde kan ik vier á vijf generaties terug en aan mijn vaders kant vijf. Ik vind het ontluisterend dat ik zo weinig weet van mijn voorouders. Van mijn oma’s en opa’s weet ik nog best veel, maar over hun ouders weet ik misschien vijf zinnen te vertellen. En als ik de datums goed bekijk, zie ik dat veel personen op jonge leeftijd zijn overleden. En dat partners wegvielen, overlijden. De Spaanse Griep periode, die pandemie, heeft levens weggenomen aan beide kanten van mijn voorouders. Ik heb vooral interesse in mijn moeders voorouders. Ervaringen in die tijd hebben impact gehad. 

Verdrietig
Ik voel me verdrietig bij wat ik zie aan de jonge levens, zoveel dood. Het is invoelbaar hoe mijn oma, de moeder van mijn moeder, zich moet hebben gevoeld toen zij op haar zevende jaar haar moeder verloor. En idem ook dat haar moeder-kinderen had verloren, haar man op jong leeftijd stierf en zelf stierf ze ook op jonge leeftijd (46jr). Ik voel de energetische lading op verdriet. 

De vuile was en de kerk
Tijdens de intake voel ik ook dat mijn oma misbruikt is en dat daar nooit over gesproken is, dat zij haar moeder enorm mistte en zich veel eenzaam heeft gevoeld. Ook voel ik dat de kerk en het boerenleven met als onuitgesproken culturele boodschap van ‘geen vuile was’ buiten hangen, haar geen goed heeft gedaan. Bepaalde onderwerpen kon zij niet naar het licht brengen. Misschien mag ik dat nu doen. Dat voel ik ergens wel: ik mag opstaan voor gebeurtenissen die bij mijn moeder en oma’s in die lijn plaatsvonden. En met opstaan bedoel ik dan ook situaties aan het licht brengen zodat ze geheeld kunnen worden.

Tweede wereldoorlog
In die setting van geheimen en het ongeuite werd mijn moeder geboren. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Tussen de sessie door maak ik afspraken met enkele familieleden. Ik kom veel te weten over de setting waarin mijn oma leefde en mijn moeder. Mijn moeder maakte op haar zevende jaar mee dat er een Amerikaanse bommenwerper crashte, vlak bij de boerderij waar zij opgroeide. Daarover heeft ze me verteld. Ze was haar hele leven angstig voor laag overvliegende helikopters en vliegtuigen.

Onderduikers in huis
Omdat er ook joodse onderduikers in huis waren ondergebracht en het gebied waar zij woonden, ook in beeld was bij de Duitsers, kan het niet een ontspannen omgeving zijn geweest voor een kind om op te groeien. Wat mocht je wel of niet zeggen? Wie was er te vertrouwen? En haar moeder, mijn oma, die vond het moeilijk om over haar gevoelens te praten, daar kon mijn moeder haar verhaal niet kwijt en ik denk ook dat zij nauwelijks affectie kreeg. Mijn opa zat een tijd ondergedoken in het bos en verbleef ook een tijd in kamp Zeist. Mijn moeder kon ook niet terecht bij haar vader en mijn oma had toen geen steun van haar man.

Seksueel Misbruik
Ik vertel Myrna over het seksueel misbruik van mijn moeder, dat rond haar negentiende jaar plaatsvond, door haar toenmalige werkgever. Mijn moeder heeft er zelf nooit over gesproken naar haar kinderen toe, wel heeft ze het mijn vader verteld toen zij al 20 jaar getrouwd waren. Dit weten we n.a.v. een brief die we vorige jaar vonden, een brief die mijn vader schreef naar de dader, de oud werkgever. Rond zeven jaar zijn er heel impactvolle gebeurtenissen bij mijn oma, mijn moeder en bij mij. En overlijden aan een pandemie komt in de voorouderlijk lijn voor: ook mijn eigen ouders.

Mijn Levenslijn
We bespreken in hoofdlijnen de stamboom, mijn bevindingen en dan beleef ik mijn levenslijn. Maar eerst nog wat ademhalingswerk. Ik ga vanuit het nu naar mijn conceptie. Myrna begeleidt me met haar wijsheid: vanuit het hart en als mijn hart een signaal geeft van een situatie die verteld wil worden, die relevant is geweest in mijn leven, dan stop ik en vertel ik. Er zijn veel situaties die verteld willen worden. Ik hoor dat Myrna van alles op schrijft. Ze stelt ook vragen als mijn verhaal te vaag blijft, dan een laag dieper het gevoel, het hart in. Of juist een perspectiefwisseling: ik keek op manier x naar een situatie, door haar vraag kijk ik op manier y. Ik kan goed zakken in haar vragen en ondersteuning.

Paniek!
Bij mijn zevende jaar voelt het anders, zwaarder en emotioneler. Ik zie mezelf van toen staan en voel me ongemakkelijk. Ik wil daar weg, maar dat kan niet. Ik snap niet wat er gebeurt, waar de kinderen het over hebben (ik sta op het schoolplein). Ik voel paniek in mijn lijf, ik kende dat woord op die leeftijd nog niet, maar met terugwerkende kracht was het dat. Ik deed niets, wist niet wat te doen, wilde naar mijn moeder, maar dat kon niet. 

Heel welkom
Als dit gevoel gevoeld is, kan ik weer door, tot aan mijn conceptie waarbij ik voel dat ik heel, heel welkom ben, maar dat mijn moeder ook gespannen is, de ruimte waar ik ben lijkt rauw en ik ben afgesloten van het gevoel van mijn moeder, alsof het buiten mijn moeder is, alsof de baarmoeder niet in haar is of van haar is. Maar toch voel ik me heel welkom. Ook voelde ik sterk dat de komst van mijn zusje toen ik twee jaar was impact maakte, want vanaf die tijd was er voor mij niet meer echt ruimte op mijn moeders schoot. Mijn zusje zat daar vooral, of anders met mijn broertje.

Schootjestijd
Ik was al de oudste en leek klaar te zijn met schootjestijd, maar zo voelde het voor mij niet als twee jarige. Als mijn leven doorgenomen is praten we na over wat opvallend was. De gebeurtenis op mijn zevende is impactvol geweest, traumatisch. Een bevriezingsmoment, misschien dat mijn onrustige benen daar iets mee te maken hebben?  En ook dat er in een lijn van in ieder geval drie vrouwen rond het zevende jaar een ingrijpende gebeurtenis plaatsvond. En ook het seksueel misbruik waarbij schuld en schaamte een grote rol speelt.

Vooroudergeschiedenis  
In een volgend gesprek gaan we dieper in op wat tot nu toe boven is gekomen. Myrna gebruikt hierbij een vragenlijst. Het voelt niet als een strak afgenomen interview of een ‘verhoor’ maar als verrijkend naar mijn vooroudergeschiedenis. Het brengt nog meer details in beeld en ik krijg nog meer gevoel bij vooral mijn voormoeders, de last die zij droegen van schuld en schaamte. De ‘ogen’ die zij voelden vanuit de boerengemeenschap en de kerk. Ik merk dat ik ook steeds beter bij mijn gevoel kan komen. Niet een denkend gevoel vanuit het hoofd, maar voelend vanuit mijn buik en hart. 

Call for urgency via mijn zoon
Het is alsof mijn moeder zo blij is dat ik met de regressie gestart ben, maar dat zij een soort van ongeduld heeft en het tempo te traag vindt. Of dat ze een call for urgency wil geven, dat ik mag voelen dat het heel serieus is en dat ik er mee door moet gaan. En ook voelt het dat ze die call for urgency ook via mijn zoon aan mij deelt. En ik vertelde mijn moeder dan energetisch dat het goed komt, ik kalmeerde haar, dat het juist niet overhaast hoeft te verlopen, dat het belangrijk is dat die situaties, die ik dan nog niet echt weet, aan het licht mogen komen.

Longontsteking en koorden
Myrna en ik hebben het over de longontsteking die mijn zoon ontwikkeld heeft en zijn verdriet wat hij voelde van het missen van zijn oma en opa. En ook de opmerking van hem dat hij oma voelt in de slaapkamer. Het lijkt dat er koorden zijn tussen mijn moeder, mij en mijn zoon. Zelf voelde ik dat ook. En heel blij ben ik met de betrokkenheid van Myrna, want zomaar op die ene zondagochtend stond ze mij ongevraagd bij. Ze stelde voor om in stilte contact te maken met mijn moeder, mijn zoon en ik en de Begeleiders van ons 3-en. Dat ze gezien wordt, haar leed aan het licht gaat komen, maar nu eerst mijn zoon mag herstellen van zijn longontsteking. Wonderbaarlijk genoeg verdwijnt die dag de koorts en knapt hij op.

De magie van de ongeziene wereld
Ik voel me heel dankbaar om dit te ervaren, ik voelde nu heel duidelijk de magie van de ongeziene wereld en de kracht van de inzet van onze Begeleiders. Ik voel me door deze ervaringen gedragen door het Universum. 

En dan na een contemplatietijd van een paar weken, stap ik weer in de auto naar Amersfoort, naar Myrna voor de regressiesessie. Ik voel me opgetogen, want ik weet dat het zowel pijnlijk als magisch mooi gaat worden. En ook voelt het als een heel belangrijke dag: ik mag iets voor mezelf oplossen, voor mijn zoon, voor mijn moeder, mijn oma en misschien ook wel mijn zussen en broers en nog meer voorouders. Ik voel me ook nederig voor zoveel moois wat deze dag gaat komen.

Medium
We starten met thee en Myrna vertelt nog een keertje haar aanpak. Ik mag gaan liggen op een heel comfortabel bedje van een stapel yogamatjes. Mijn lijf gaat het voertuig zijn, energetisch. Ik ben als het ware tijdelijk hun medium. Mijn eigen ik, mijn hoofd, wordt ‘geplaatst’ op een mooie plek, wat ik een pronkstuk van Myrna haar praktijkruimte vindt, bij het medicijnwiel. Via een opening van het veld maak ik contact met mijn moeder en mijn oma. Dit alles op een heel fijne comfortabele manier.

Niet veilig
Myrna spreekt tegen mij. Ze vraagt hoe het met de jonge J (mijn oma) gaat. Ik ben nu J. J voelt zich verdrietig, ze mist haar moeder enorm. Ze is jong, rond de tien jaar. Ze is niet gelukkig. Ze voelt zich ook niet veilig. Haar oudere halfbroer komt steeds vaker ’s avonds haar slaapkamer binnen. Hij verkracht haar, ze verzet zich, maar hij gaat gewoon door en zegt dat ze geen geluid mag maken. Ze dissocieert* en ziet zichzelf liggen vanuit een hoek bij het plafond. Ze hoort haar vader over de gang lopen, maar ze durft niet te roepen. Ergens voelt haar vader ook niet veilig. Alsof hij haar de schuld zou geven als hij zou zien wat er gebeurde. En ook ergens heeft ze het gevoel dat haar vader iets dergelijks zelf ooit ook deed. Ze zegt niets, ze ondergaat en piept uit haar lijf als het gebeurt. Als de halfbroer zeventien wordt is het opeens over. Hij gaat elders wonen.

Eenzaamheid
Myrna vraagt door. Over latere levensfases. Toen ze haar man W. ontmoette en hoe het seksuele toen was. Dat was pijnlijk en niet fijn, zeker bij het eerste kind niet. Bij het tweede kind werd het makkelijker, dat was bij dochter R. (mijn moeder). Maar echt ontspannen is ze nooit geweest in bed met haar man. De eenzaamheid van haar jeugd, het missen van haar moeder, bleef een rode draad. Ook toen haar man veel voor de kerk ging werken, vier avonden per week weg was van huis en zij het gezin met zes kinderen runde.

Weggedrukt
Myrna maakt weer een stap, naar de omstandigheden rondom de dood van J. Ze is 96 jaar geworden. Hoe de laatste adem van J was, vraagt ze op enig moment. J vertelt dat ze rustig is heengegaan. Myrna vraagt door, J heeft heel veel weggedrukt op haar oude dag. Myrna vraagt ook naar het misbruik, de eenzaamheid, het niet gezien zijn van haar dochter R. Ze zegt dat ze dat wel geweten heeft, maar het nooit met haar dochter R overgesproken heeft. Schaamte en schuld wogen zo zwaar, vermijden leek gemakkelijker en beter. Er is een uitwisseling tussen J en R.

Eindelijk bevrijding voor J
Na deze uitwisseling komt J in stilte en dan komt ervan heel ver een snik, heel oude tranen, die met een golfbeweging, niet vloeiend maar schoksgewijs, uit het lijf omhoog ontsnappen. Eindelijk bevrijding, zoiets voelt het. De tranen en de snikken houden aan totdat de stilte terugkomt en er een diepte zucht volgt. Dat was de laatste adem van J maar dan waarbij het ongeziene gezien is geworden.

Beter niets zeggen
Daarna spreekt Myrna tegen R. Ze vraagt op enig moment over de periode toen ze zeven jaar was, in de tijd van de oorlog. R vertelt over het vliegtuig dat crashte, dat ze zo bang was. Sowieso vaak bang is en zich eenzaam voelt. Haar moeder lijkt niet zo benaderbaar voor een knuffel en is vaak druk. Er zijn ook onderduikers in huis, vader is er vaak niet en ze weet dat ze niet mag vertellen over de onderduikers. Het is haar niet zo duidelijk wat wel of niet verteld mag worden. Beter is het om dan niets te zeggen, denkt ze. Of om over koetjes en kalfjes te praten. 

Beetje dollen
Myrna vraagt dan naar R’s belevingen rondom het misbruik in de periode dat zij inwonende au paire was bij haar werkgever. R vertelt dat het begon met een beetje dollen en opeens kwam hij, haar werkgever, ’s avonds in haar slaapkamer en dwong hij haar tot seks. Ze vond het vreselijk en voelde zich naar, heel schuldig en vol schaamte. Had zij hem uitgedaagd, dit alles uitgelokt? De werkgever was actief in de kerk van haar vader, ze waren ook buren. Dit mocht niet aan het licht komen: wat zouden haar ouders zeggen, de kerk, de boerengemeenschap en de vrouw van de werkgever? Het misbruik stopte niet, ging lange tijd door. Uiteindelijk stopte R met de baan.

Van heel diep en ver
En dan de laatste levensfase van R. Myrna vraagt of R of zij weet dat ze heengegaan is? R vindt het een gekke vraag. Ze weet dat ze niet meer onder de levenden is, maar ze weet ook dat ze nog dichtbij is, dichtbij haar dochter en kleinzoon en ook andere kinderen en kleinkinderen van haar. Myrna vraagt door, over haar laatste adem hier op aarde en of zij vredig kon heengaan? R geeft aan dat het zo plots was en dat het heengaan moeilijk was, het loslaten vooral. Myrna snapt dat omdat niet alles was verteld en de omstandigheden van de coronapandemie. Na een verkenning daarvan, ook in contact met haar dochter (ik), vraagt Myrna of R haar laatste adem opnieuw zou kunnen uitblazen? R stemt in. R luistert en lijkt het uit te voeren, op een rationele manier. Na een moment vraagt Myrna of dit echt de laatste adem was en maakt een dieper verbinding. R knikt en lijkt wat apathisch te worden wat even aanhoudt. Totdat ook bij haar een golfbeweging van heel ver en diep lijkt te komen, en ook oude tranen brengt. Tranen die rollen, rollen en rollen en uiteindelijk opdrogen, een diepe zucht volgt. De laatste levensadem is uitgeblazen.

Ik voel dat er heel veel van mij weg is
Nadat ik de beweging van J en R in het Veld heb ervaren en gevolgd, ‘haalt’ Myrna mij terug naar de praktijkruimte. Ik ben weer mezelf en voel me vreemd, mijn lichaam lijkt zich te mogen heroriënteren. Dit is wat nu is, dat is van mij. Ik voel me licht in mijn hoofd. Als ik ga zitten, voel ik me draaierig. Ik vraag me af of ik op mijn benen kan staan en zeg dat tegen Myrna. ‘Probeer het maar’, zegt ze. Het gaat, maar ik sta niet stevig. Ze legt uit dat er energetisch veel is gebeurd, dat ervaar ik zelf ook. Ik voel dat er heel veel van mij weg is, ik droeg blijkbaar veel van mijn moeder en oma. Ik wist niet dat het zoveel zou zijn. Mijn lichaam lijkt nu lege plekken te hebben, lege ruimten. Die kunnen nu helemaal gevuld worden met porties van mij, wat van mij is en nieuwe kosmische energie. Ik mag mij opnieuw gaan voeden en wortelen. Met het verleden en met het nu.

Mijn ego
Ook dringt het door wat er gebeurde tijdens de regressie. Mijn hoofd gaat aan, mijn ego vindt het mega intens. Je bent verkracht en je bent twee keer doodgegaan, hoor ik ergens echoën, ja dat is typisch mijn ego, denk ik. 

Myrna laat me landen in mijzelf en we praten na met thee. 

Vol dankbaar hart
Met een vol dankbaar hart dat dit mocht gebeuren, rij ik naar huis. De rest van de dag hang ik met thee op de bank en herbeleef ik in flarden de regressie. Het gevoel van dankbaarheid groeit. Het voelt als een heel belangrijke stap die gemaakt is. Voor mijzelf, mijn zoon, mijn moeder, mijn oma.

Verantwoordelijkheid voor lessen van de ziel
Wow. En ik voel respect voor Myrna, wat kan zij dit goed! Met rust, betrokkenheid, de juiste vragen, de juiste toon, de juiste setting. Wat een mooi werk doet zij! En wat is er veel te verwerken voor voorouders en jezelf! Ik zou wensen dat iedereen regressiesessies doet. Nog mooier is het natuurlijk als het niet nodig zou zijn, dat we al het ongeziene zelf aan het licht kunnen brengen en elke ziel die hier op aarde is zelf verantwoordelijkheid neemt voor lessen en inzichten die ingewikkeld zijn, maar ik geloof ook dat dit is wat het is. Nu, die dag, deze periode, mocht ik dit doen. 

Ik voel mij zo vrij!
Ik praat over de bijzondere gebeurtenis met mijn partner, mijn broer en vriendinnen. Iedereen lijkt onder de indruk en is benieuwd wat ik na een tijdje ervaar, of er iets is veranderd, of ik schuld en schaamte nog zo sterk voel. Nu ik dit schrijf, enkele weken later, ervaar ik dat ik geen schuld en schaamte situaties meer heb gehad. Ik heb een paar keer groepen begeleid, workshops gegeven, en ik voelde me zo vrij, ik zat heel fijn in mijn energie en met die van mijn Begeleiders. Ik kreeg heel goede reviews!

De sessies waren voor mij een succes maar ook voor de anderen. Ook mijn zoon zei dat hij bij ongemakkelijke situaties in de klas niet meer rode wangen krijgt. Dit alles vind ik geweldig en denk echt dat het één op één komt door wat aan schuld en schaamte bij mijn moeder en oma zat nu geheeld is.

April 2024, Margo van ’t Hoogt (Pseudoniem)

*Dissociatie functioneert als een coping-mechanisme dat door het lichaam is ontwikkeld om overweldigende emoties en angst te beheersen en te beschermen. Dissociatie is een proces waarbij een persoon zich losmaakt van zijn gedachten, gevoelens, herinneringen of identiteitsgevoel en belevingen van het ( fysieke) lichaam.

Nawoord van Myrna
Lieve Margo, dank je wel voor het mooie schrijven over deze ervaring en bovenal voor het vertrouwen en de verbinding die er was in de sessies 🙏🍀🙏. Zo mooi om te horen dat door je donker heen nu zo veel licht mag schijnen. En wat een gift dat jij je ervaring wil delen, omdat jij, net als ik, denk dat de wereld een beetje mooier zou kleuren als meer mensen hun voorouderlijke pijn zouden aankijken… 💫🦋💫

Welkom
Wil jij ook meer weten over oorsprong? Diep de wortels van jouw stamboom onderzoeken op waar die sapstromen niet vrijuit kunnen stomen, of beschadigd zijn? Ben jij er aan toe om je eigen voorouderlijke lijnen te gaan onderzoeken? Als je bij de wortels van je geschiedenis kunt komen dan kan dat van grote invloed zijn op je verder levensloop en geluk. Dat is soms echt een lastige opgave om alleen te doen. Dus voel je welkom, ik loop graag een tijdje met je mee.

Direct je afspraak boeken

Je gaat een proces aan met jezelf, dat vraagt tijd en ruimte. Ik geef aan de hand van onze eerste afspraak een vragenlijst mee en een advies over hoeveel tijd er tussen de sessies nodig is (enkele weken, tot maanden). Het invullen van deze vragenlijst neemt wat tijd in beslag, maar zal je proces in werking stellen. Hoeveel sessies er in totaal nodig zijn kan ik niet van tevoren aangeven, omdat dit geheel afhankelijk is van jouw proces. Wel kan ik vertellen dat mensen gemiddeld 3 tot 6 keer komen voor een sessie met een tussenpose van drie weken tot enkele maanden. 

Vragen?
App, bel of mail mij in geval je nog vragen hebt Via Whatsapp , bel me op 06 55 62 81 45 of per e-mail myrna@just-switch.nl

Myrna ~ Just Switch

 Mijn vuurtje is weer aangegaan

by

Geschreven door Laura deelneemster vrouwenretraite La Palma maart 2024

Ik heb deelgenomen aan de vrouwenretraite op La Palma eind maart 2024. Ik kwam het tegen toen ik op Google retraite en maart intypte. Na het lezen van de informatie was ik eigenlijk al om. Ik voelde heel sterk dat deze retraite was waar ik behoefte aan had. Het vele Bosbaden in de natuur samen met het werken aan mijn innerlijke zelf in alle lagen van mijn zijn. Toch ging mijn hoofd met me aan de haal. Twijfel. Angst. Mijn man heeft me het laatste zetje gegeven. En, ik sprak Myrna even aan de telefoon. Dit gaf de doorslag. Ik voelde haar warme energie en voelde me heel erg welkom.

Waarom wil ik dit ook al weer?
Daar lag ik dan in mijn bedje de nacht voordat ik naar Schiphol zou vertrekken, in mijn eentje. Nog nooit eerder ben ik alleen op reis gegaan. Wel eens één of twee nachtjes in Nederland, dat wel. Zoveel ging er door mijn hoofd die nacht. Waar ben ik aan begonnen? Waarom wilde ik dit ook alweer? Wat nu als ik het niet leuk vind? Of de andere vrouwen niet leuk zijn? Zou ik het wel aan kunnen allemaal?
Ik heb geen oog dicht gedaan en had het bijna afgeblazen. Met buikpijn en een hoge hartslag stapte ik Schiphol binnen. Onrust in mijn lijf, het voelde alsof ik op ieder moment in huilen kon uitbarsten. Ook voelde ik kracht. Kracht om dit avontuur aan te gaan.

Schoolreisje gevoel
Bij de gate ontmoet ik voor het eerst de andere vrouwen die meegaan naar La Palma. Ze vertellen allemaal dat ze heel gespannen zijn. Het schept direct een verbinding. Als groep betreden we daarna het vliegtuig. Bij aankomst volgt een warme ontmoeting met La Palma. De zon schijnt en Myrna en Ingrid ontvangen ons met een warme knuffel. We stappen met z’n allen in ons busje. Het geeft me het gevoel van een schoolreisje. Dit gevoel is de rest van de week bij me gebleven.

Spanning in de nacht
Deze eerste dag is best pittig. Het niet slapen, het tijdsverschil, de indrukken en de plaatsen die we bezoeken. Het is een vermoeiende dag. Ik ben dan ook blij als we bij ons huis aankomen. Wat een mooie plek. Het uitzicht, de rusten en een eigen plekje om me terug te trekken. De retraite is direct begonnen. We krijgen ‘uitnodigingen’ en er gebeurt al veel met mij. De eerste dagen en twee nachten voel ik spanning. Ik huil veel. Slapen lukt redelijk.

Bosbaden aan zee
Ingrid en Myrna brengen ons naar mooie plekken op het prachtige eiland. Het eerste bosbad vindt plaats op een prachtig strand. Daar voel ik voor het eerst echt de verbinding met de natuur en mezelf. De zon verwarmt mijn lichaam. Wat is het hier prachtig. Afsluitend aan dit bosbad belanden we op een terrasje met livemuziek. We beginnen allemaal te lachen en te bewegen op onze stoel. Een lekker drankje en hapje erbij. Wat gezellig!

Mijzelf aankijken
Ik begin te wennen. Heb mijn plekje gevonden. Het programma is mooi en heel goed uitgedacht. Ik voel met de dag meer de verbinding met mezelf terugkomen. De oefeningen en uitnodigingen die Myrna en Ingrid ons aanbieden lieten mij stukken bij mezelf aankijken. Dingen die ik soms wel wist dat ze er waren, maar waar ik niet echt bij kon komen.

Mijn eigen pad
Familielijnen, verbinding met mijn eigen lichaam, floaten, meditaties, dompelen in een koud bad en de vele wandelingen in de natuur waarbij de connectie met de natuur en mezelf continu voelbaar is. Nog nooit zijn spreuken als: “Je eigen pad bewandelen”, “Nu ga je op eigen benen staan”, “Soms ga je twee stapjes vooruit, dan drie achteruit en dan weer een hele grote stap vooruit”, zo voelbaar geweest.

In de tempel
Ik heb me verder helemaal niet verdiept in wat Myrna precies doet voor werk. Ik ben er zonder verwachtingen heen gegaan en heb me laten verrassen. (Wat ik normaal gesproken heel moeilijk vind, iets met controle..) Iedere ochtend kwamen we samen in onze ‘tempel’ om met een mooie intentie de dag in te gaan. We hebben mooie, diepgaande gesprekken gevoerd waarbij Myrna mij veel inzichten en tips heeft gegeven over heling, leven in het NU, visualisaties en nog veel meer. Ondertussen kwamen er uit de keuken de heerlijkste geuren. Ingrid zorgde drie keer per dag voor een heerlijke, voedzame maaltijd. Vooral de kikkererwten kwamen vaak op het menu. 🙂

Alles klopte
Myrna is een warme, liefdevolle, pure vrouw vol met levensenergie. Ze voelde mij aan en reageerde hierop door mij liefdevol uit te dagen mijn grenzen te verleggen. Met haar fijne stem begeleide ze ons door prachtige meditaties en oefeningen die me stuk voor stuk verder hebben geholpen in mijn innerlijke proces. De verbinding met de vier elementen, de natuur, familielijnen, chakra’s. Alles klopte. Elke avond sloten we de dag af begeleid door Myrna. Ik ben iedere avond heel moe, maar voldaan naar bed gegaan.

Zelfliefde
In de loop van de week groeide mijn zelfliefde, ik kon steeds meer met compassie naar mezelf kijken. Ik leerde mezelf letterlijk en figuurlijk omarmen. Ik heb controle mogen loslaten. Heb het onwijs koud gehad, donkere kanten van mezelf aangekeken, daarna in mijn bikini in de zon gelegen en het licht in mezelf weer voelen opborrelen.

Mijn ziel
Mijn vuurtje is weer aangegaan. Ik voelde steeds meer ruimte om mezelf te laten zien. De andere vrouwen lieten me toe. Nodigde me uit om mezelf te zijn. Ook zij hadden hun eigen proces. Ik zag bij ieder op hun eigen manier iets moois gebeuren. Wat hebben we mooie momenten samen beleefd. We hebben samen gehuild, de woorden van een andere raakte mijn ziel. We hebben samen gelachen, konden bij elkaar ontladen.

Het NU
Het einde van de week naderde. Ik voelde wat spanning terugkomen in mijn lijf. Hoe ga ik nu verder straks thuis? Ik voel me hier zo rustig, hoe hou ik dit vast? Myrna signaleert dit bij mij en benoemt het belang van het in het NU leven. Om bij mijn eigen proces te blijven. Ook is de retraite zo in elkaar gezet dat hier ook aandacht aan is besteed. Ik loop op de zaken vooruit. Mijn controledrang dringt zich aan me op. Zodra we weer gaan bosbaden met Ingrid verdwijnt dit gevoel naar de achtergrond en ben ik weer in het NU.

Dansen bij zonsondergang
De laatste dag was een rustdag die we doorbrachten bij ons huis. Wat een fijne gesprekken hebben we die dag gehad. Ik heb allerlei creatieve dingen gemaakt. Ik heb heerlijk in bad gelegen met een maskertje op. Ik voel mijn levensenergie stromen. We hebben samen gedanst bij de zonsondergang. Het plezier spatte ervan af.

Oermoeders
Myrna en Ingrid, wat een dreamteam. Als twee oermoeders hebben zij ons een warm bad geboden. Niet betuttelend, maar vanuit kracht en levensenergie. Myrna zat achter het stuur, Ingrid navigeerde. Myrna eindigt haar meditatie, Ingrid komt binnenlopen met thee en iets lekkers. Ingrid neemt ons mee voor een bosbad op een prachtige locatie, Myrna sluit hierop aan met een mooie opdracht. Liefdevol overleggen ze met elkaar. Ze vullen elkaar aan. Ik heb ze regelmatig samen horen schaterlachen. Die balans tussen geven en eigen tijd nemen waar ik al jaren naar op zoek ben zie ik weerspiegelt in hun zijn.

Levensvreugde
De vreugde die Myrna en Ingrid ervaren in dit leven heeft mij een ander beeld voor mijn toekomst gegeven. Ik vond ouder worden soms best moeilijk. Na een week met hen te hebben doorgebracht niet meer. Laat maar komen! Ik ben onwijs veel sterker en met veel meer energie naar huis gegaan dan dat ik had kunnen dromen. Ik voel heel sterk dat er in mij een transformatie gaande is. Ik voel me op en top vrouw. Straal en lach en dans!

Cadeau van Leven
Zo trots op mezelf dat ik de stap heb genomen om alleen op retraite te gaan. Het mooiste cadeau wat ik mezelf ooit heb gegeven, dat is hoe ik deze retraite heb ervaren! Enorm dankbaar dat ik Myrna en Ingrid heb mogen ontmoeten.

Ik mis ze zelfs nu ik weer thuis ben. Liefs Laura

Deze retraite is je ultiéme kans om aan de hectiek van het dagelijkse leven te ontsnappen. Geef jezelf als vrouw deze kans om te herstellen, tijd voor jezelf te maken en te groeien tijdens onze exclusieve retraite week op het adembenemende eiland La Palma!

Binnenkort kan je je inschrijven voor onze retraites. Weet wel dat er slechts plaats is voor slechts 6 vrouwen, we willen het persoonlijk en intiem houden.

Wil je vrijblijvend informatie? App, bel of mail mij Via Whatsapp , bel me op 06 55 62 81 45 of per e-mail myrna@just-switch.nl

Ik zie er naar uit je te ont-moeten op La Palma!

Myrna Just Switch


Onbegrepen klachten?

by

Loop jij ook rond met onbegrepen klachten? Ofwel door de medische wereld of door jezelf?

Herken jij dat je altijd maar door ‘moet’ gaan, niet tot ontspanning komt, tijd te kort komt? Dat de zorgen en problemen zich opeenstapelen, ondanks al je doorzetten steeds weer besluiten tóch door te gaan en je schouders er onder te blijven zetten? Om vervolgens, tot je grote frustratie, te constateren dat je steeds een diepe vermoeidheid ervaart in jezelf en elke avond uitgeteld en op de bank, of in bed ploft?

Misschien neem je in de avond toch meer uit dat pak koekjes dan jij je had voorgenomen, of die éne borrel als compensatie, of troost voor al je harde werken? Welke andere al dan niet ‘vage’ lichamelijke klachten en klachtjes spelen jouw parten in tijden van stress en zorgen, of eigenlijk voortdurend wel? Loop je met opgetrokken schouders? Last van je nek? Klem je met je kaken? Adem je hoog?

Bovenstaande is zo maar een greep uit een veelheid van vragen waarmee cliënten bij mij in de praktijk komen. Veelal probeerden zij al van alles. Je bent daar niet alleen in. Genoemd klachten kúnnen bijvoorbeeld leiden tot een Burn-out. Wat nu als je (een dreigende) burn-out eens vanuit een heel andere perspectief zou bekijken? Want die burn-out werd wél werkelijkheid voor onderstaande client die bij mij kwam.  

~♡~ Client Y. liep vast in altijd keihard werken in het bedrijf van haar ouders, met een burn-out als gevolg. Zij leefde met een diepe overtuiging dat ‘alles zou instorten en/of voor niets zou zijn’ als zij stopte om haar ‘schouders’ er onder te zetten. Zij ervaart geen steun van haar man en omgeving en voelt zich er alleen voor staan. Met een van haar dochters heeft zij een fors conflict en geen contact meer.

In regressie ontmoet zij opa, die in WO 2 onder Nijmegen op de boerderij woonde, waar de Duitsers gevaarlijk dichtbij kwamen. Hij moest zijn vrouw en zoon (vader cliënt) laten onderduiken in België. Stond er alleen voor, want moest zijn boerderij en de koeien beschermen. Op een dag verloor hij zijn koeien en ook zijn boerderij zou instorten. Hij verloor het contact met zijn zoon in al die tijd van verwijdering en dat bleef zo ten tijde van de wederopbouw van de boerderij, waar hij zijn ‘schouders’ onder de wederopbouw van de boerderij moest zetten om het gezin weer een ’thuis’ te bieden.

In de sessie traceren we de verbroken verbindingen en de impact die dit alles heeft op cliënt Y. haar leven. Met resultaat dat cliënt Y. nu meer rust ervaart in zichzelf, waar nodig hulp durft te vragen en niet meer ervaart er alleen voor te staan ~♡~

Door je voorouderlijke-lijnen in te duiken kom je verbroken verbindingen en ondermijnende overtuigingen in jezelf tegen. Je kunt veel zelf doen in de reflectie. Lees bijvoorbeeld eens het boek ‘Bestaansrecht’ van Maarten Oversier ( Regressie & Reïncarnatie therapeut). Ben je geïnteresseerd? Wil je meer lezen over je bestaansrecht? Zie; https://just-switch.nl/voorouderheling-regressie-trauma

Soms kan het fijn zijn je op enig moment bij te laten staan in deze reflectie. Dan is het fijn als dit is met iemand die het ‘snapt’. Ik ben zo iemand. Niet in de laatste plaats omdat ik zelf op reis was en in november ’23 mijn opleiding bij Maarten Oversier heb mogen afronden. Neem gerust contact op met mij. https://just-switch.nl/kennismaking

♡Myrna-JustSwitch

#Voorouderheling #Regressie #zielsvanzelfsprekend #zelfliefde #levensloop #burnoutherstel #innerlijkerust #innerlijkweten #innerlijkewijsheid #zielsvanzelfsprekend #leiderschap

(Casus client Y. geplaatst met toestemming van de client Y. | Lieve Myrna, Je mag mijn verhaal zeker gebruiken, ik ben nog iedere dag blij dat ik jou heb ontmoet! Ik hoop echt dat je hierdoor meer mensen kan helpen die met zichzelf in conflict zijn|

Ode aan de Lente & Krachtdier Haas

by

Terwijl de winter om ons heen zachtjes wijkt voor de zachte lente zucht,
zullen de hazen ontwaken en hun neuzen naar buiten steken richting de heldere blauwe lucht.
In het weideveld maken de hazen weldra een dans, welke het einde van koude nachten bezingt.
Het is als een rammelen aan de dageraad die innig het ochtendgloren bemint.

Haas als bode van het ontwaken, van die eerste krachtige lente zonnestraal,
een aanwezigheid, een fluistering, een belofte van een weldra levendig verhaal.
Door velden dartelen de hazen, als een uitnodiging naar het nieuwe licht en leven.
Ze zijn onze herinnering aan de voortplanting, een eeuwenoud streven.

Zo kondigt de haas, in de cirkel van het jaar, een nieuwe lente aan.
Met hun paringsrituelen die ons herinneren aan onze geschiedenis en voortbestaan.
Een symfonie van rammelende hazen klinkt het als een echo door de tijd.
Hazen vol van hoop, maken een einde aan een winter van stormen en innerlijke strijd.

Zijn pad doorkruist vele velden, deze moedige danser in het groen.
Elke sprong een viering van het leven met een nostalgische flirt naar ooit en toen.
Zo weeft haas, met de draden van het verleden en het heden, zich richting een open veld van licht. Hij houdt fris en met focus zijn blik op de horizon gericht.

Richting balans en harmonie van het leven beweegt hij met elke stap die hij zet,
herinnert ons aan mogelijkheden en perspectieven van vernieuwing lijkt het net.
De haas, een meester van het cyclische spel van licht en schaduw,
is daarmee een hoeder van de aarde, tegelijkertijd zo zacht en zo hard, zo fijn en zo ruw.

In het rijk van het donker waar de serene stilte heerst, treedt voorzichtig de haas voort.
Als reiziger door ’t ongeziene, zoekende naar tot wat en wie hij behoort.
Met stappen die fluisteren als de wind en voelen als de maan zo helder en licht,
een schim van rust, een spiegel van kracht, totaal op zijn gemak en in evenwicht.

Want in het hart van de aarde kent hij de weg, tussen de wortels diep verborgen.
Met zijn wijsheid en focus als kompas tegen alle zorgen van morgen.
Een vesting van stilte huist in zijn geest, waar enkel waarachtigheid kan treden.
Is hij de poortwachter en waker over de drempel van het verleden en heden.

Als een monnik gaat hij helemaal op in de stilte, transformeert in de ziener van ’t al,
in deze afstemming vindt hij zijn waarachtige zijn tussen verleden en heden in ieder geval.
Een oude ziel, die kan toveren met de historie en met de spelingen van de tijd,
een gids die je leidt naar een helderheid, een toekomst zonder pijn en zonder spijt.

Voorzichtig tastend, met de blik naar binnen door zijn innerlijk kompas geleid.
Met voeten stevig op het rechte pad en zijn wakkere, heldere geest in de strijd.
Haas zegt; “Verlies niet jezelf in het noorden, houd je hart open en heel dichtbij,
wil je dansen met het leven? Dan volg mij.”

Niet haastig, maar gestaag, op een eigen tempo, met een eigen zin,
wijst hij je de weg vanuit het donker naar weer een nieuwe kans een uniek begin.
Hij houdt moed, is standvastigheid, blijft niet in het moment vast hangen.
Met zijn borst vier vooruit en onvermoeibaar gidst hij je weg uit ondergrondse gangen.

Zo wijst haas, een wezen van licht en schaduw, je naar meer evenwicht en kracht.
Als een drager van een nieuw begin, van nieuw leven, uit het diepste donker van de nacht.
Haas is na onze winterslaap de herinnering aan het ontluiken van alles zo pril en zo puur.
Alsof haas je wil zeggen; “Laat het oude maar rusten en vul je hart nu maar weer met passie en vuur”.

♡Myrna-JustSwitch