Ik maak soep, herfst soep
Vandaag is het voor het Keltische jaarwiel het nieuwe jaar, diegene die heen gegaan zijn worden herdacht
Mijn oma, de moeder van mijn moeder, dient zich aan. Ooit in een herfst keek zij de andere kant op
Ik maak soep, herfst soep
Ik weet nu waarom ik zo ben gaan vechten, juist niet ben gaan zwijgen. De noodzaak voelen de waarheid bloot te leggen voor mijn kinderen
Het zwijgen van mijn oma, werd het verdriet van mijn moeder. En het verdriet van mijn moeder werd mijn vechten
Ik maak soep, herfst soep
Zoals ik het seizoen van de herfst deze dagen in mij draag. Zo heeft mijn oma ook een herfst in zicht gedragen.
Het waren andere tijden toen, er waren vier monden te voeden
Ik maak soep, herfst soep
De herfst is het seizoen van overleven en transformeren. Het overleven deden mijn oma en mijn moeder verwijderen van elkaar.
Ik mag het transformeren deze herfst, de verwijdering die het tussen mij en mijn moeder gaf. Generaties van moeder op dochters verwijderd van elkaar.
Ik maak soep, herfst soep
In mijn familie heette mijn oma, grote soep oma. De oma die soep maakte van wat er nog was, de kliekjes getransformeerd.
Voor haar kinderen om te overleven, gemaakt van restjes, van alles bij elkaar geschraapt.
Ik maak soep, herfst soep
Oma maakte haar soep en keek de andere kant op. Ik maak nu soep en ik kijk het aan, de pijn in de moederlijn.
In het tijdsbeeld weggezet, mag het wegkijken nu helen.
Ik maak soep, herfst soep
De herinneringen aan mijn grote soep oma dringen dieper mijn neus binnen. Haar soep rook vast heerlijk, de noodzaak daarvan is voelbaar.
In het tijdsbeeld weggezet gaf een moeder haar kinderen te eten, zo richtte zij zich op haar soep.
Ik maak soep, herfst soep
Het seizoen van overleven en transformeren, het zwijgen en wegkijken transformeert naar uitspreken en aankijken
Hoeveel tranen hebben er gevloeid in al onze gemaakte soepen? De soepen van mijn oma, van mijn moeder en nu in die van mij?
Ik maak soep, herfst soep
Het zout van onze tranen, het is meer dan genoeg. van alle pijn tussen mijn oma en mijn moeder en mijn moeder en mij.
De soep is zout genoeg, voor altijd. Laat ik strooien met compassie en erkenning als nieuwe tonen van smaken en geur.
Ik maak soep, herfst soep
Rijkelijk stroomt er compassie naar mijn moeder als erkenning voor haar. Ik zie je en ik zie mezelf. Ik maak herfst soep als troost voor mijn kinderen.
Die ik zie en die ik volg, in hun herfst, hun transformatie. De herfstsoep smaakt zachter en milder. een stukje minder zout in elk geval.
Dankjewel groot soep oma
Dankjewel mama
Dankjewel herfst, ik zal het doseren van smaken en geuren wel leren, na deze herfst in elk geval.
