Zakelijke coaching

[ juli ’24 ] Mijn moederhart schreeuwde om hulp. Met alle tools en kennis die ik als NLP trainer weet kwam ik er niet. Ik had wat anders te doen om mijn schreeuwende moederhart te kalmeren en haar een plek te geven. Als ik een ding weet vanuit NLP is dat lichaam en geest elkaar beïnvloeden en dat iets niet voor niets schreeuwt. Dat wil gezien worden. Het lijf verstart, spant aan of geeft lichamelijk uitdagingen. Daar zit wat onder… en ja ook al weet je als trainer en coach nog zoveel je hebt zelf altijd die spreekwoordelijke blinde vlek. En dan is het heel fijn om met een ervaren specialist aan de slag te gaan.

Eerder had ik na tranen van onze voorouders op de happy spirit days een bijzondere sessie met Maarten Oversier gehad. Een cadeau. Ik wist dat ik het in deze richting had te zoeken. En niets is toeval, Myrna viel me toe, een van de leerlingen van Maarten Oversier. En ze is zoveel meer dan dat. Een coach op het gebied van energie en transformatie met jarenlange ervaring, met dat stukje waardevolle therapeutische kennis van Maarten erbij, een parel die in mijn leven kwam. Ze voelde zo precies wat nodig was voor mijn moederhart.

Met regressie en het medicijnwiel gingen we aan de slag. Mijn innerlijk kind kreeg ruimte en werd gehoord. En een energetische massage gaf mijn lichaam waar het zo naar verlangde. Vanuit mijn kwaliteiten en valkuilen werd me zoveel duidelijk. Mijn nervus vagus gaf continue het signaal overleven. Dat ken je vast wel vluchten, vechten en doorgaan. Hoe kon een zieltje in mij landen? Inmiddels weet ik dat alles zijn tijd en plek heeft. Mijn lichaam en zenuwstelsel vinden langzaam rust. Rust die ik niet ken, toelaten van emoties. In een veilige bedding die Myrna me gaf om terug te kunnen luisteren naar mijn lichaam en het ruimte te geven. Tranen laten vloeien, lichaam laten ademenen. Terug naar de vrouwelijke essentie.

Myrna dankjewel voor deze nieuwe lichaamsgewaarwording en het inzicht met het medicijnwiel. Dankzij jou heb ik nieuwe tools gekregen om mezelf beter te begrijpen en mijn kleine Kimmetje te omarmen en anderzijds de band met mijn eigen moeder te verstevigen. Hierdoor kan ik vanuit het nu rusten in wat de toekomst mag brengen en luister ik veel beter naar mijn lichaam. Ik weet wie ik ben, waar mijn kracht ligt, waardoor mijn leven liep zoals het liep en dat er altijd verandering mogelijk is. En met een paar waardevolle sessies met Myrna van Just Switch kon ik die knop letterlijk omzetten.

[28 mei 24] Lieve Myrna, Wat ben ik je dankbaar voor vandaag, het heeft me enorm geholpen om weer wat rust te krijgen. Zowel in mijn hoofd als in mijn hart en in mijn buik. Heel bijzondere ervaring weer, zoals eigenlijk elke keer weet je zo het juiste te vragen en te zeggen. Je raakt me steeds weer enorm, je bent een geweldig mooi en lief mens❤️ Zo blij dat ik jou ontmoet heb, dankjewel🙏

[21 mei 2024] Annemarie aan het woord over Voorouderheling: 

Soms overviel mij een gevoel van diepe schaamte. Het kwam en ging. Het begon in mijn pubertijd. Als ik dan zo’n golf schaamte ervaarde dan volgde een sad en eenzaam gevoel. Ik kon niet plaatsen waarom het er was, ik droeg het maar als een last. Jarenlang. Toen kwam Maarten Oversier, via een podcast, op mijn pad en wist ik het meteen: die schaamtegolven waren niet van mij, maar meer van mijn moeder en misschien ook wel van mijn oma.

Door een ‘filter’
Maanden later, het duurde even voordat ik er klaar voor was, zat ik in de praktijk van Myrna voor een intake regressietherapie. Nog een paar sessies volgden, als voorbereiding op de regressie. Mijn stamboom bracht ik in beeld, 5 generaties terug. Dat bracht inzichten Wat een leed: verlies van kinderen, doodgeboorten, oorlog(en) en Spaanse Griep. Ook liep ik mijn levensloop. Stap voor stap langs impactvolle events: de ups en de lows. Myrna schreef en vroeg. Alle info ging door haar professionele ‘filter’, de lijn voor regressie kwam open te liggen.

Oude tranen
Toen de regressie. Ik volgde Myrna’s stem en ‘werd’ mijn oma. Ik ervaarde haar eenzaamheid, gemis van haar moeder, het misbruik, de regels van de kerk. Het lijf voelde de schaamtegolven die al die tijd in het lijf gevangen hadden gezeten. Ze kwamen eruit, haperend, met oude tranen. Daarna begeleidde Myrna me naar mijn moeder en ‘werd’ ik mijn moeder. Weer misbruik en de kerk, maar ook oorlogsangst. Opnieuw volop schaamte. Het mocht eruit, wilde eruit, moest eruit. Van diep donker naar volop in het licht. De last vertrok! Een ongekende bevrijding volgde.

Heling
Nu, een paar maanden later, voel ik me evenwichtiger, authentieker. De schaamtegolven draag en ervaar ik niet meer. De heling vond plaats: voor mij, mijn moeder, mijn oma. Ook verder terug in de voorouderlijn kan er impact zijn, en ook meer in mijn lijn, bij de zoon.

Dankbaar
En ik voel respect voor Myrna, wat kan zij dit goed! Met rust, betrokkenheid, de juiste vragen, de juiste toon, de juiste setting. Wat een mooi werk doet zij! En wat is er veel te verwerken voor voorouders en jezelf! Ik zou wensen dat iedereen regressiesessies doet. Ik voel me dankbaar en raad iedereen voorouderwerk aan! Dank Myrna voor deze sessies!! Annemarie

[juni 23] Wat een bijzondere ontmoeting!

Onlangs ontmoette ik mijn opa. Een opa die ik niet kende en waarover naar mijn weten ook nooit gesproken werd. Mijn stiefopa was gewoon mijn opa. Maar een paar weekjes geleden mocht ik dus met mijn biologische opa kennis maken. Niet lijfelijk want hij is op 23 maart 1945 gestorven.

Toen mijn opa zijn zoon, mijn vader, bijna 5 jaar oud was is hij gestorven. Mijn opa was timmerman. Zo lees ik na de sessie bij Myrna in het Haags archief. Hij was 33 jaar toen hij overleed. Vijf jaar ouder dan mijn oudste dochter. Dus nog heel jong.

Het verhaal in de familie ging altijd dat hij fout was in de oorlog en werd gefusilleerd. Althans, dat zei mijn stiefvader. In onze familie zit overigens veel “stief”. Mijn ouders scheidden toen ik 6 was en ik woonde twee jaar bij mijn oma en opa van moeders kant. Na 2 jaar ging ik bij mijn moeder en bonusvader wonen. Mijn vader haalde me iedere twee weken op voor een weekend bij hem en zijn nieuwe gezin. Nu ik dit schrijf realiseer ik me ook weer dat ik door deze situatie mijn oma en opa van mijn vaders kant bijna niet zag. De verbinding werd zwak zou je kunnen zeggen. Nu vond ik “kleine oma”  niet zo aardig, dus ik had er geen last van. Zo nu en dan zag ik ze bij mijn vader thuis.

Mijn vader noemde zijn stiefvader pa. Dus eigenlijk dacht ik ook altijd dat hij zijn pa was. Opa Kop bestond niet, voor mij was Stiefopa Mertens mijn opa. Over Opa Kop, die ook Antoon heette, net als mijn vader, werd nooit gesproken. Ik vroeg er niet naar want hij bestond immers niet. Tot dus mijn bonusvader, die heel toevallig (?) ook Mertens heet, mij toen ik eens naar mijn voorouders  vroeg, vertelde dat die doodgeschoten was. Omdat hij “fout” geweest zou zijn. Tot voor kort kende ik de voornaam van mijn opa ‘Antoon’ niet.

De verbinding met mijn eigen vader was inmiddels ook zwak te noemen. Dus hem vroeg ik er nooit naar. Ik ervoer mijn vader als iemand die mijn aandacht claimde. Ik als dochter had de plicht regelmatig te bellen. “Leef je nog?”, zei hij als ik dan na 6 maanden belde. Erg uitnodigend was dat niet. Zo nu en dan ging ik langs maar opa ‘Antoon’ kwam niet ter sprake, hij bestond immers niet.

Tijdens een sessie met Myrna [ Voorouderheling] ontmoette ik opa. Ze vroeg mij over de vaderlijn. Omdat ik het altijd over de moederlijn heb.

Ik vertelde over mijn vader, dat hij zich niet gezien voelde en dat uitte in zijn gedrag naar mij. Ze vroeg me door wie hij niet gezien werd. En toen kwam opa in beeld, die geen bestaansrecht had. Die ook niet gezien werd.

Ik vertelde over wat mijn stiefvader aan mij verteld had. En dat mijn vader, die inmiddels ook overleden is, een jaar of 10 terug bij het graf of monument voor oorlogsslachtoffers in Duitsland is geweest. Hij vertelde dat hij was omgekomen door op een mijn te staan. Zo uit het leven gerukt.

Wat er vervolgens gebeurde, heel veilig begeleid door Myrna, was de ontmoeting met mijn opa. Over zijn sterven, over het sterven van mijn vader. Ik kon ze voelen. En ik hoorde voor het eerst mijn opa zijn voornaam ‘Antoon’. Ik kan nog veel meer uitweiden, maar het belangrijkste voor mij is dat er weer een verbintenis is. Die voelt als hersteld, geheeld.

Dankjewel Myrna, voor je begeleiding in dit proces. Dat zich voortzet in mijn kinderen. De achterkleinkinderen van opa Kop.

[ mei 2023} Lieve Myrna, Bedankt voor de sessies van ons samen. Je gaf mij het gevoel dat alles er mocht zijn. En dat ik er niet alleen voor stond. Hierdoor voelde ik mij veilig en kon ik mij open stellen. Je gaf mij de tijd, ruimte en warme ontvangst waar ik behoefte aan had.

[april 2023] Ik ben nog vol verbazing en diep geraakt over wat hier vandaag is gebeurd. Ik wist niet eens dat dit zo van invloed is geweest op mij, maar ik heb het gevoeld en weet dat het klopt.

[2 febr 23] Afgelopen jaar nam ik contact met je op met de volgende hulpvraag: meer ontspanning en rust ervaren in mijn leven. Weten dat ik geliefd ben, erbij hoor en mijn plek (h)erkennen. Die hulpvraag kwam uit de continue onrust en strijd met mezelf, wat zich uitte in mijn relatie, vriendschappen en familierelaties.

Er waren blokkades, misschien zelfs trauma’s, die mij regelmatig in de weg stonden. Gevoelens als “Waarom ben ik zo?” Of “Waarom reageer ik nou zo?” Waarom doe ik zo kinderachtig? Waarom overvalt dit me zo? Eenmaal bij jou voelde het direct goed en vertrouwd. Mezelf niet eens uitgebreid hoeven voorstellen met wat ik allemaal al wel niet bereikt zou hebben, maar er ‘gewoon’ zijn. Dat dat genoeg is, was mijn eerste win uit ons traject. Net als het besef dat ik helemaal niet kinderachtig ben of doe, maar dat mijn gevoelens er vooral mogen zijn én altijd ergens vandaan komen.

Hoe meer sessies [Transformatie coaching] er volgden, hoe beter ik mezelf leerde kennen. Wie ik ben en wat ik wil en dus ook wie en wat er bij mij past. Dit heeft ervoor gezorgd dat de rust in mijn relatie terug is, ik bewuster nieuwe vriendschappen aan ga of afsluit en me steeds meer genoeg voel in mijn familie. Zonder dat ik het doorhad, heeft dit traject er vervolgens ook voor gezorgd dat ik weet wat ik wil en waar ik me goed bij voel op het gebied van mijn werk. Ook daar wilde ik blijkbaar iemand zijn die ik niet was, waardoor het niet meer stroomde toen ik mezelf écht leerde kennen.

Lieve Myrna, duizendmaal bedankt. Deze investering in mezelf was niet altijd makkelijk, integendeel, maar vanaf de eerste sessie al het mooiste cadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven.

[ jan 23] Lieve Myrna,

Ik deed een aantal sessies bij jou om iets te onderzoeken in mijzelf. Deze sessies [Lichaamsgerichte therapie] bij jou hebben mij echt goed gedaan. Onder jouw heldere begeleiding zakte ik elke keer een stukje dieper in mezelf en pelde we verschillende laagjes weg.  Zo werd zichtbaar en helder waar ik nog aandacht en heling naar toe mag brengen. Een grote pijn uit mijn prille jeugd, ver weggestopt in mijn onderbewustzijn, kwam in het licht. Daar ga ik op een later moment nog wat mee doen, in mijn eigen tijd, als ik eraan toe ben en het nog nodig is.

Voor nu voelt het voldoende dat het in het licht is gezet. Door jouw werk is helder wie mijn helpers zijn en elke rol zij in mijn leven(s) hebben. Wat een kostbare verassing zat daar in!

Ter afsluiting deed ik een energetische soudhealing bij jou. Jouw klankschalen bad is een echte onderdompeling en healing. De klanken zijn zo mooi en divers en ver reikend. Je hebt een prachtige collectie bijeengebracht en vooral jouw zelfgemaakte instrumenten vind ik briljant.

Als mens ben je helder, scherpzinnig en liefdevol confronterend en dat maakt oprecht dat jij iemand kan helpen zichzelf te helen. Dank je wel mooi lief mens!!

[maart 2022] Bedankt voor de mooie sessie. Ik heb mij de hele dag fijn gevoeld. Ik was zo overwelmed en zo fijn gevoel. Echt heel dankbaar. En je doet het super goed. Trots op mezelf.
Er is iets in mij geopend wat heel lang gesloten is geweest.

[sept 2021] Lieve Myrna, Dankjewel voor alles. Ik wist natuurlijk dat het traject met jou niet makkelijk zou worden en dan is het natuurlijk de hoop dat je er dit kan uithalen uiteindelijk, maar dat het me zoveel zou brengen had ik nooit gedacht. Ik voel me meer mezelf dan ooit, terwijl ik me eigenlijk niet kan herinneren wanneer ik me dan eerder zo gevoeld heb. Ik ben ook zo dankbaar dat dit de basis is waarmee ik deze grote volgende stap in mijn leven, het krijgen van ons kindje, kan starten en dat we ons kindje zo’n gevoel van veiligheid en warmte kunnen gaan meegeven.