Ik ben op weg met een aantal vrouwen in het bosbaden. Vandaag volg ik de uitnodigingen ter inspiratie en voorvoelen van wat mag ontstaan in ons Vol Leven Bosbaden in het Jaarwiel. Het belooft een prachtige dag te worden dat is wel helder. Met ontspannen, ontmoeten en verbinden in mijzelf en met mijn omgeving.
Die ander, de natuur. En misschien ook wel mijn innerlijke kind wat gewoon wil spelen en zijn in het hier en nu. Of wat nog even wil treuren om iets wat niet mocht, kon, gezien of gezegd mocht worden. Of misschien wel om gewoon maar te zijn, ff leunen tegen de boom, of liggen in het zonnetje op het zachte mos. De babbelbox uit en je zintuigen aan.
In mijn jeugd luisterde ik wel honderden keren naar alle liedjes van Kinderen voor Kinderen, al springend op het bed van mijn moeder. In de spiraal die ik maakte vandaag in het bos met dennenappels kwamen de speelse zinnen vanzelf binnen en ik luisterde:
Met een been op de stoep, met een been in de goot.
En als je dat niet doet, dan ben je morgen dood.
Voetje voor voetje loop ik voorzichtig door de spiraal,
Het kleine meisje in mij loopt het verleden verhaal.
Goed gebalanceerd en goed opgepast is ze aangekomen in het midden
En bemerkt uiteraard: ik ben niet doodgegaan!”
Op weg naar buiten ontstaat een heel ander verlangen
En vraagt om onbevangen en in vrijheid te zijn verhaal.
Dus ze vliegt en ze fladdert door de bochten heen, armen wijd uitgespreid
En soms lekker over de gelegde kantjes heen.
Grote stappen, kleine stapjes, gewoon net en precies zoals zij dat wil
En dan met een grote sprong, hop, zo het volle leven in.
Ze is niet doodgegaan!
Ze kwam tot leven en weet: doodgaan kan heus ooit nog wel.
Voorlopig maak ik van het leven mijn eigen spel!
Moraal van mijn verhaal? Wat je niet dood maakt je sterker. Vanuit lichtheid kun je de balans tussen verplichtingen en vrijheid vinden. Autonoom, vrij en blij zijn.
Auteur: Myrna-Just Switch
