Geen categorie

Hey, Best-Somber

Och, jij ook hier, Diep-Verdriet?

Ja, en ik zag Niet-Weten net ook deze kant op lopen.

Hmmm misschien komt Randje-Rouw ook? Het zou best kunnen want Gebroken-Hart zou ook komen vanavond zei ze.

Benieuwd of Burn-Out vanavond wel komt, of dat die weer met Geen-Puf op de bank blijft zitten? Nou, ik weet het niet hoor maar Volop-Verwarring zou toch ook komen? Dus misschien rijden ze met haar mee?

Aha! Daar komen Angst, Spanning en Stress aan, dan gaan we zo beginnen

Welkom Best-Somber

Welkom Diep-Verdriet

Welkom Niet-Weten

Welkom Randje-Rouw

Welkom Gebroken-Hart

Welkom Burn-Out

Welkom Geen-Puf

Welkom Volop-Verwarring

Welkom Angst, Spanning en Stress

Wees vanavond welkom met je hele zijn.

Laat je maar laven aan de volle maan

Laat je zelf maar zien aan het bos

Laat je maar voeden door de aarde

Laat je maar verlichten

Laat je maar

Laat maar

Welkom donker

en

Welkom licht

Welkom jij

Auteur: Myrna Just Switch

Mevrouwtje Even

Er was eens vrouwtje dat zichzelf voorbij liep. Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags. Als ze ‘s middags aan tafel zat was het weer: “Wat zal ik vanavond eten?”

En als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen. Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: “Die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven…” Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.

Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar “ziekte”. En weet je wat ze telkens zei?” Ik moet nog even… Laat ik gauw even… Ik kan nog net even…” “Even” was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.

Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.

Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij;”Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert.” “Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even…”

“Zie je, daar heb je het weer”, zei de dokter, “U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen.” “Wat laat ik liggen?” vroeg ze. “De L”, zei de dokter. “Zet de L steeds voor EVEN.”

“Goed dokter, ik zal het doen,” antwoordde ze en weg was ze weer. Maar telkens als ze de L voor “even” zette, schrok ze zich een hoedje.”Ik moet nog L—even……, Laat ik gauw L—even…. ik kan nog net L—-even…”

Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht: “Zo kan ik nog wel even……… zo kan ik nog wel Leven.” En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij.

Ze was zich ervan bewust geworden dat haar “even” haar belette van het “leven”. Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf. Haar kwaal was snel genezen en ze dankte de dokter. U hebt mijn Leven gered! Ze had de rust van binnen gevonden.

Voor iedereen die gehaast door het leven gaat en ook nog van alles “even” moet doen; Denk aan vrouwtje “Even”, vind de tijd en de rust om te Leven.

Auteur onbekend, eigen bewerking van origineel gemaakt

(En speelt jouw mevrouwtje Even een te grote rol in jou naar je zin, maar weet je ook niet goed hoe je haar tot rust kunt krijgen? Dan kunnen we dat ook in 1 op 1 sessies onderzoeken, zodat jij weer de regie krijgt over jouw L-even) Myrna- Just Switch